Hamartia :De tragische fout van Creon is zijn onvermogen om zijn emoties en impulsen te beheersen. Hij wordt snel boos en neemt overhaaste beslissingen, vaak zonder na te denken over de gevolgen. Zijn emotionele uitbarstingen en impulsieve acties dragen bij aan zijn ondergang. Wanneer Haemon hem bijvoorbeeld smeekt om Antigone's leven te sparen, weigert Creon boos en geeft opdracht tot de executie van Haemon. Deze impulsieve beslissing leidt tot de zelfmoord van Haemon en verdiept de tragedie van Creon nog verder.
Peripeteia :Het keerpunt in Creons verhaal is wanneer hij hoort van de dood van Haemon en Eurydice. Het besef van de gevolgen van zijn daden schudt hem uiteindelijk van zijn hoogmoed en trots, maar het is te laat. Zijn omkering van het fortuin is snel en verwoestend, omdat hij alleen en gebroken wordt achtergelaten en de gevolgen van zijn tragische keuzes onder ogen ziet.
Anagnorise :Kreons moment van zelfherkenning en realisatie komt wanneer hij de omvang van zijn fouten begrijpt. Hij erkent dat hij ongelijk had door de goden te trotseren en dat zijn daden hebben geleid tot de vernietiging van zijn familie. Dit moment van zelfbewustzijn en erkenning van zijn eigen tekortkomingen draagt bij aan zijn tragische ondergang.
Catharsis :Creons tragische reis roept een gevoel van medelijden en angst op bij het publiek, wat leidt tot catharsis. Zijn lijden en ondergang dienen als een waarschuwend verhaal over de gevaren van hoogmoed, impulsieve acties en het belang van het luisteren naar wijsheid en advies. Door zijn tragische ervaringen kan het publiek een gevoel van emotionele bevrijding ervaren en inzicht krijgen in de complexiteit van de menselijke natuur en de gevolgen van trots en arrogantie.