Catharsis: Aristoteles geloofde dat tragedie medelijden en angst moet oproepen die tot catharsis leiden, een emotionele zuivering die de ervaringen van het publiek met zich meebrengen. 'King Lear' wekt compassie op voor personages die met tegenslag te maken krijgen door hun ondergang en fungeert als een bevrijding van opgekropte emoties voor het publiek.
Plot en omkering: King Lear volgt de nadruk van Aristoteles op een ingewikkeld plot. De beslissingen van Lear zetten een ongelukkige reeks gebeurtenissen in gang die culmineerden in een complex web van familieverraad en waanzin-tragedie die uiteindelijk tot zijn verlossing leidde.
Overmoed (HAMARTIA): Zijn fatale fout of hamartia ligt in zijn trotse zoektocht naar vleierij en absolute macht over zijn drie dochters. Shakespeare vestigt de arrogantie van Lear in de openingsakte en zet de tragische boog in beweging.