- Overmoed: Antigone toont hoogmoed door de wet van het land te trotseren en zo haar broer Polynices te begraven. Ze gelooft dat haar plicht jegens haar familie belangrijker is dan de wet, en ze is bereid zichzelf op te offeren om haar plicht te vervullen.
- Hamartia: Antigone's hamartia, of tragische fout, is haar buitensporige trots en koppigheid. Ze is er zo van overtuigd dat ze gelijk heeft dat ze niet wil luisteren naar de rede, zelfs als die afkomstig is van degenen van wie ze houdt en respecteert. Dit leidt uiteindelijk tot haar ondergang.
- Peripeteia: De peripeteia, of omkering van het fortuin, vindt plaats wanneer Antigone wordt gevangengenomen en ter dood wordt veroordeeld. Deze gebeurtenis markeert het keerpunt van het stuk, aangezien het leidt tot het tragische einde van Antigone.
- Catharsis: De catharsis, of emotionele ontlading, vindt plaats wanneer Antigone sterft. Haar dood is zowel een tragedie als een triomf, omdat het haar uiteindelijke overwinning vertegenwoordigt op de krachten die haar zouden hebben onderdrukt.
Antigone is een complex en veelzijdig personage dat zowel bewonderenswaardig als gebrekkig is. Haar tragische verhaal dient als waarschuwing tegen de gevaren van hoogmoed en trots, maar wekt ook de hoop dat de menselijke geest zelfs bij tegenslag kan zegevieren.