1. De setting en sociale context vaststellen :
Door het stuk te openen met een scène waarin gewone burgers betrokken zijn, bereidt Shakespeare het toneel voor het komende conflict en geeft het inzicht in de sociale context van het oude Rome. De aanwezigheid van de schoenmaker en andere gewone mensen vestigt het plebejische perspectief en benadrukt de klassenverschillen en spanningen die in de stad bestaan.
2. Een gevoel van onmiddellijkheid creëren :
Door het stuk te beginnen met een realistische weergave van het dagelijks leven, wordt het publiek vanaf het begin bij het verhaal betrokken. De scène geeft een onmiddellijk gevoel van tijd en plaats, waardoor de setting herkenbaarder en meeslepender wordt voor het publiek.
3. Introductie van thema's en voorafschaduwing :
Door de interacties van de schoenmaker en andere gewone mensen introduceert Shakespeare verschillende belangrijke thema's die gedurende het stuk zullen worden onderzocht. Deze omvatten het contrast tussen de zorgen van het gewone volk en de politieke ambities van de elite, de rol van het lot en profetie, en de machtsdynamiek binnen de samenleving.
4. Het karakter van het gewone volk vaststellen :
De openingsscène geeft het publiek de kans om enkele gewone mensen te leren kennen die een belangrijke rol spelen in het verhaal. Deze karakters geven vaak commentaar op de acties van de machtigen en bieden inzicht in hun motivaties.
5. De toon voor het stuk instellen :
De toon van de openingsscène vormt het toneel voor de rest van het stuk. Het verwijst naar de politieke intriges, conflicten en tragedies die zich zullen ontvouwen, terwijl het ook momenten van humor en lichtzinnigheid biedt.
Over het geheel genomen was de beslissing van Shakespeare om 'Julius Caesar' te openen met een scène met de schoenmaker en andere gewone mensen een strategische keuze die hielp om de setting, de sociale context, de thema's en de toon van het stuk vast te stellen, terwijl het publiek ook vanaf het begin werd geboeid.