1.Oncontroleerbare ambitie:
Macbeths ambitie wordt aanvankelijk gevoed door zijn vrouw, Lady Macbeth, maar het wordt al snel een allesverslindende obsessie die zijn redenering en morele oordeel vertroebelt. Hij is bereid alles te doen wat nodig is om de kroon te behalen, inclusief het verraden van zijn koning en vriend.
2.Schuld en paranoia:
Na het plegen van de moord wordt Macbeth achtervolgd door schuldgevoelens en paranoia. Hij begint te hallucineren als hij de geest van Banquo en andere slachtoffers ziet, wat de innerlijke onrust en psychologische desintegratie weerspiegelt die hij ervaart.
3.Isolatie en tirannie:
Terwijl Macbeths schuldgevoel groter wordt, raakt hij geïsoleerd van zijn vrouw en bondgenoten. Hij wordt een tirannieke heerser, vatbaar voor aanvallen van woede en geweld, die hem vervreemden van zijn onderdanen.
4.Verlies van ondersteuning:
Macbeths acties leiden tot het verlies van de steun van zijn naaste bondgenoten, zoals Banquo, Macduff en Lady Macbeth. Hun vertrek verzwakt zijn positie verder en maakt hem kwetsbaar voor zijn vijanden.
5.Militaire nederlagen:
Macbeths paranoia en wanhoop leiden tot een reeks militaire nederlagen, terwijl zijn vijanden zich tegen hem verenigen. Hij raakt gevangen in zijn eigen kasteel en kan niet ontsnappen aan de gevolgen van zijn daden.
6.Zelfvernietigende acties:
Macbeths definitieve ondergang komt wanneer hij weigert een nederlaag te accepteren en zich wanhopig aan de macht vastklampt. Hij gaat een eindstrijd aan, maar zijn zelfdestructieve acties leiden uiteindelijk tot zijn dood.
Daarom wordt Macbeths tragische fout, zijn onverzettelijke ambitie, zijn ondergang. Zijn onvermogen om zijn verlangens te beheersen en macht te zoeken, leidt hem op een pad van vernietiging dat culmineert in zijn tragische ondergang en de ondergang van zijn koninkrijk.