1. De profetieën van de heksen: Nadat Macbeth koning wordt, bezoekt hij de heksen opnieuw, en zij brengen een reeks profetieën uit. Onder hen is de waarschuwing dat hij op zijn hoede moet zijn voor Macduff, de Thane van Fife, die hem uiteindelijk zal omverwerpen. Deze profetie vervult Macbeth met angst en onzekerheid, waardoor hij vastbesloten is Macduff uit te schakelen als een potentiële bedreiging voor zijn macht.
2. Macduffs verzet: Macduff is een van de weinige edellieden die openlijk de tirannie van Macbeth trotseren en weigeren hem te steunen. Hij bundelt zijn krachten met Malcolm, de rechtmatige erfgenaam van de troon, en wordt een prominente leider van de opstand tegen Macbeth. Macduffs verzet wakkert Macbeths woede en vastberadenheid om zijn tegenstand de kop in te drukken nog verder aan.
3. De profetie van het bewegende bos: In de tweede verschijning van de heksen laten ze Macbeth een visioen zien waarin Birnam Wood richting Dunsinane Castle marcheert. De heksen verklaren dat Macbeth veilig zal zijn totdat Birnam Wood naar Dunsinane komt. Macduff leidt later echter de rebellen, waarbij hij takken uit Birnam Wood kapt en deze als camouflage draagt om hun nadering van het kasteel te verhullen. Deze vervulling van de profetie doet Macbeth beseffen dat zijn ondergang onvermijdelijk is, waardoor hij nog wanhopiger wordt om Macduff te vermoorden.
4. Macbeths paranoia en schuldgevoel: Macbeths schuldgevoel over zijn misdaden, met name de moord op koning Duncan, heeft ertoe geleid dat hij steeds paranoïde en meedogenlozer is geworden. Hij ziet Macduff als een symbool van zijn eigen kwetsbaarheid en het potentieel voor vergelding. Door Macduff te vermoorden, gelooft Macbeth dat hij zijn positie veilig kan stellen en zijn innerlijke onrust kan onderdrukken.
5. Bijgelovig geloof: Macbeth stelt veel vertrouwen in de profetieën van de heksen en gelooft dat zij de macht hebben om zijn lot te bepalen. Hij raakt geobsedeerd door het vervullen ervan, zelfs als dit betekent dat hij nog meer gewelddaden en moorden moet plegen. Deze bijgelovige overtuiging drijft hem ertoe Macduff meedogenloos te achtervolgen, in de overtuiging dat zijn eigen veiligheid afhangt van het elimineren van deze waargenomen dreiging.
Uiteindelijk is Macbeths vastberadenheid om Macduff te vermoorden een uiting van zijn angst, onzekerheid en wanhoop om zijn macht te behouden. Het benadrukt de destructieve gevolgen van ongecontroleerde ambitie en de krachtige invloed van bijgeloof bij het vormgeven van Macbeths acties en lot.