In Aristoteles' Poëtica betoogt hij dat de protagonist van een tragedie een "man moet zijn die niet bij uitstek goed en rechtvaardig is, maar wiens ongeluk niet wordt veroorzaakt door ondeugd of verdorvenheid, maar door een of andere fout of zwakheid." b> Dit betekent dat de held geen perfect persoon mag zijn, maar in plaats daarvan enkele gebreken of zwakheden moet hebben. Deze tekortkomingen zijn op zichzelf niet per se slecht, maar kunnen wel tot de ondergang van de held leiden als ze niet goed worden beheerd.
In de tragedie van Oedipus Rex is de hoofdpersoon Oedipus bijvoorbeeld een goed en rechtvaardig mens. Hij heeft echter ook een minpunt:hij wordt te snel boos en neemt te snel beslissingen. Deze fout brengt hem ertoe zijn vader te vermoorden en met zijn moeder te trouwen, waarbij hij onbewust de misdaden van vadermoord en incest pleegt. De ondergang van Oedipus is niet alleen het gevolg van zijn tekortkomingen, maar ook van de omstandigheden waarin hij zich bevindt.
Hetzelfde geldt voor andere tragische helden, zoals Hamlet, Othello en Macbeth. Elk van deze helden heeft gebreken of zwakheden die bijdragen aan hun ondergang, maar het zijn ook hun interacties met de wereld om hen heen die uiteindelijk hun lot bezegelen.
Daarom is de ondergang en vernietiging van een held in een tragedie niet in de eerste plaats het resultaat van zijn of haar tragische karakter. Het is eerder de interactie van de held met de wereld om hem heen, en de keuzes die hij maakt als reactie op die omstandigheden, die uiteindelijk tot zijn tragische lot leiden.