1. Openingsregels van de proloog :"Twee huishoudens, beide gelijk in waardigheid... Van eeuwenoude wrokbreuk tot nieuwe muiterij."
- De proloog wekt een gevoel van naderend conflict en onheil door de nadruk te leggen op de al lang bestaande vete tussen de families Montague en Capulet.
2. Voorafschaduwing van een tragisch einde :"Waar burgerlijk bloed burgerlijke handen onrein maakt..."
- De proloog is een voorafschaduwing van het tragische bloedvergieten en geweld dat het stuk zal kenmerken, en benadrukt de destructieve gevolgen van de haat tussen de families.
3. Door sterren gekruiste minnaars :"Vanaf de fatale lendenen van deze twee vijanden nemen een paar door sterren gekruiste minnaars hun leven."
- Deze regel introduceert het tragische liefdesverhaal van Romeo en Julia en suggereert hun uiteindelijke ondergang. De term 'star-crossed' verwijst naar de kosmische krachten en het lot die de geliefden tegenwerken.
4. Paradox van liefde en haat :"Begraaf met hun dood de strijd van hun ouders."
- De proloog suggereert dat de tragische dood van Romeo en Julia een einde kan maken aan de vete tussen hun families, wat de paradoxale aard van liefde en haat benadrukt.
5. Voorkennis van het publiek :"En de voortzetting van de woede van hun ouders, die, behalve het einde van hun kinderen, niets kon wegnemen..."
- Door deze informatie in de proloog te presenteren, verkrijgt het publiek kennis waarvan de personages in het stuk zich niet bewust zijn. Dit creëert een gevoel van dramatische ironie terwijl het publiek anticipeert op de tragische gebeurtenissen terwijl de personages zalig onwetend blijven.
De proloog van Romeo en Julia maakt effectief gebruik van dramatische ironie om een gevoel van voorgevoel te creëren, waarbij de tragische gevolgen worden benadrukt die de personages te wachten staan. Door de conflicten op gang te brengen, het lot van de geliefden te voorspellen en de paradoxale aard van liefde en haat te benadrukken, versterkt de proloog de dramatische spanning van het stuk en verhoogt de emotionele betrokkenheid van het publiek in de gebeurtenissen die volgen.