Plotstructuur:
- Eenheid van actie: Aristoteles benadrukte dat een tragedie één enkel, samenhangend en verenigd plot moet hebben. Dit principe wordt in veel toneelstukken en verhalen gevolgd om een gericht verhaal te creëren.
- Catharsis: Tragedie heeft vaak tot doel emotionele catharsis bij het publiek op te roepen. Door de worstelingen en ondergang van de hoofdpersoon te ervaren, krijgt het publiek emotionele bevrijding en een gevoel van zuivering.
- Peripeteia en anagnorise: Deze termen verwijzen naar de plotselinge ommekeer van het fortuin (peripeteia) en het moment van herkenning of openbaring (anagnorisis) in een tragisch complot. Deze elementen zorgen voor dramatische spanning en inzicht.
Karakterontwikkeling:
- Tragische held: Aristoteles' idee van de tragische held omvat een complex en gebrekkig personage dat uit een hoge positie valt vanwege zijn eigen fouten en gebreken (hamartia).
- Overmoed: De tragische held vertoont vaak buitensporige trots of arrogantie, wat tot hun ondergang leidt.
- Catharsis: De emotionele band van het publiek met de strijd en de val van de hoofdpersoon staat centraal in de louterende ervaring.
Taal en stijl:
- Poëtische taal: Aristoteles benadrukte het gebruik van verheven, poëtische taal om bij een tragedie een gevoel van grootsheid en emotionele impact te creëren.
- Ritme en maatsoort: Het gebruik van specifieke ritmes en metrums in spraak en vers versterkt het dramatische effect.
Spektakel:
- Visuele elementen: Aristoteles erkende het belang van spektakel, inclusief kostuums, toneelontwerp en toneelkunst, bij het creëren van een meeslepende en emotioneel resonerende theatrale ervaring.
Deze principes hebben de westerse dramatische tradities beïnvloed en worden nog steeds beschouwd als essentiële elementen bij het creëren van meeslepende tragedies.