Het conflict komt voort uit het onvermogen van de verteller om in het reine te komen met de finaliteit van de dood en zijn verlangen naar zijn verloren liefde. Hij worstelt met de existentiële vragen over het hiernamaals en de aard van de menselijke ziel. Naarmate het gedicht vordert, wordt het verdriet van de verteller intenser, wat leidt tot zijn toenemende waanzin en een groeiend gevoel van wanhoop.
Het tragische conflict escaleert wanneer de verteller de raaf begint te zien als een symbool van zijn eigen angst en naderend onheil. De onophoudelijke herhaling van "Nevermore" wordt een wrede echo van zijn interne strijd en vernietigt elke hoop op troost of verlossing. De climax van het gedicht wordt bereikt wanneer de verteller de realiteit onder ogen ziet dat hij misschien nooit herenigd zal worden met Lenore, wat resulteert in een diep gevoel van verlies en hopeloosheid.
Uiteindelijk ligt het tragische conflict in "The Raven" in de vergeefse poging van de verteller om de grenzen van de sterfelijkheid te overstijgen en de emotionele verwoesting te overwinnen die wordt veroorzaakt door het verlies van zijn geliefde. Zijn reis naar het begrijpen van de mysteries van leven en dood brengt hem op een pad van wanhoop, waar hij verstrikt raakt in een cyclus van verdriet en beklijvende herinneringen.