1. Bloed: Bloed is een terugkerend symbool in het stuk, vaak geassocieerd met geweld, schuldgevoelens en de gevolgen van Macbeths daden. De beelden van bloed vertegenwoordigen het bloedvergieten dat het gevolg is van Macbeths streven naar macht en zijn afdaling in waanzin.
2. Duisternis en nacht: Duisternis en nacht worden vaak gebruikt als symbolen om een gevoel van kwaad, mysterie en chaos over te brengen. Macbeths acties vinden voornamelijk 's nachts of op donkere, afgelegen plaatsen plaats, wat zijn afdaling in duisternis en morele ambiguïteit weerspiegelt.
3. De heksen en bovennatuurlijke krachten: De heksen fungeren als agenten van chaos en verleiding en vertegenwoordigen de duistere krachten die Macbeth manipuleren en hem naar zijn tragische ondergang drijven. Ze symboliseren de gevaarlijke aantrekkingskracht van macht en de onvoorspelbare, destructieve aard van bovennatuurlijke invloeden.
4. De geest van Banquo: De geest van Banquo, de voormalige kameraad van Macbeth, verschijnt als een constante herinnering aan Macbeths schuldgevoel en de gevolgen van zijn daden. Banquo's aanwezigheid vertegenwoordigt de angstaanjagende aard van schuldgevoelens en de psychologische kwelling die Macbeth te verduren krijgt.
5. De Kroon: De kroon is een centraal symbool van macht, autoriteit en ambitie. Macbeths obsessie met de kroon leidt tot zijn ondergang, omdat hij verteerd wordt door het verlangen naar macht en bereid is gruwelijke daden te begaan om die te verkrijgen.
6. Het weer: Extreme weersomstandigheden, zoals stormen en onweer, worden gebruikt om Macbeths innerlijke onrust en de onrust veroorzaakt door zijn daden te weerspiegelen. De klimatologische momenten in het stuk vallen vaak samen met intens weer, wat symbool staat voor de chaos en ontwrichting die Macbeth over zichzelf en het koninkrijk teweegbrengt.
7. Slapeloosheid en rust: Macbeths onvermogen om te slapen na de moord op Duncan betekent het verlies van vrede en rust in zijn leven. Slapeloosheid wordt een metafoor voor het schuldgevoel en de mentale angst die met zijn misdaden gepaard gaan, en benadrukt de psychologische gevolgen van zijn daden.
Door deze symbolen te gebruiken, creëert Shakespeare een rijke en suggestieve sfeer die de thema's versterkt en de gevaren van Macbeths onverzadigbare ambitie overbrengt. Deze symbolen dienen als visuele en metaforische representaties van de destructieve krachten die de ondergang van Macbeth aandrijven en de tragische gevolgen waarmee hij wordt geconfronteerd.