Bij wraaktragedies waren gewoonlijk de volgende conventies betrokken:
* Een hoofdpersoon die onrecht is aangedaan en op zoek is naar wraak .
* Een slechterik die verantwoordelijk is voor het lijden van de hoofdpersoon.
* Een reeks gewelddadige sterfgevallen, waarbij de hoofdpersoon en de slechterik elkaar uiteindelijk vermoorden.
* Een gevoel van rechtvaardigheid, omdat de slechterik wordt gestraft voor zijn misdaden en de eer van de hoofdpersoon wordt hersteld.
Veel wraaktragedies eindigen in een tragedie, maar niet allemaal. In sommige gevallen kan de hoofdpersoon uiteindelijk vrede en vergeving vinden. Wraaktragedies onderzoeken thema's als wraak, gerechtigheid, eer en het menselijk verlangen naar vergelding.
Enkele bekende voorbeelden van wraaktragedies zijn:
* Gehucht door William Shakespeare
* Oedipus Rex van Sophocles
* De graaf van Monte Cristo van Alexandre Dumas
* De tragedie van de Wreker door Thomas Middleton
Wraaktragedie was populair in de Renaissance en de Elizabethaanse tijdperken, maar wordt tot in de moderne tijd nog steeds uitgevoerd en bestudeerd. Het blijft een krachtig genre waarmee toneelschrijvers de donkere kant van de menselijke natuur en de zoektocht naar gerechtigheid kunnen verkennen.