1. De beoogde vergeving van broeder Laurence :Broeder Laurence probeert vergeving te bewerkstelligen tussen de families van Romeo en Julia, de Montagues en Capulets. De ironie schuilt echter in het feit dat zijn pogingen tot verzoening uiteindelijk nutteloos zijn, omdat de vete tussen de families diepgeworteld blijft en tot tragische gevolgen leidt.
2. Romeo's vergevingsverzoek aan Julia's neef, Tybalt :Nadat hij Tybalt in een vlaag van woede heeft gedood, smeekt Romeo om Julia's vergeving. De ironie hier komt voort uit het feit dat Romeo, hoewel hij oprecht vergeving van Julia verlangt, juist de daad heeft begaan die de vete tussen hun families verhevigt en verzoening bijna onmogelijk maakt.
3. De oproep van prins Escalus tot vergeving :Prins Escalus, de heerser van Verona, probeert een einde te maken aan het gewelddadige conflict door er bij beide families op aan te dringen elkaar te vergeven en vrede te vinden. De ironie is dat ondanks zijn autoriteit en verlangen naar een oplossing, er geen gehoor wordt gegeven aan zijn roep om vergeving, wat leidt tot de voortzetting van de vete en het tragische einde.
4. Noodlottige miscommunicatie en vergeving :De miscommunicatie tussen Romeo en broeder Laurence over de vermeende dood van Julia leidt ertoe dat Romeo gelooft dat Julia inderdaad dood is, waardoor hij zelfmoord pleegt. Door een tragische wending van het lot wordt Julia wakker op het moment dat Romeo sterft, en hoort ze van zijn daden. De ironie ligt in het feit dat Julia's vergeving voor Romeo nutteloos is geworden vanwege zijn vroegtijdige dood.
Deze ironische voorbeelden van vergeving in het stuk benadrukken de pogingen van de personages tot verzoening en het overkoepelende thema van het lot, dat uiteindelijk verhindert dat echte vergeving en oplossing plaatsvinden. De ironie voegt diepte toe aan de tragedie en onderstreept de complexiteit van de acties van de personages en de nutteloosheid van hun pogingen om de schade te herstellen die is veroorzaakt door hun aanhoudende conflict.