1. Slaapwandelen en schuldgevoel :Lady Macbeth begint slaapwandelen te ervaren, waarbij ze de gruwelijke gebeurtenissen van de moord op Duncan naspeelt en haar schuldgevoel en wroeging uitdrukt. Ze wast obsessief haar handen en probeert de denkbeeldige bloedvlekken die haar achtervolgen te verwijderen.
2. Verslechterende mentale toestand :De mentale toestand van Lady Macbeth blijft verslechteren naarmate ze steeds minder in staat is onderscheid te maken tussen de realiteit en haar innerlijke onrust. Ze ervaart hallucinaties en wanen en herbeleeft voortdurend de schuld en de last van haar daden.
3. Verlies van controle :Lady Macbeths greep op de werkelijkheid wordt losser en ze verliest de controle over haar gedachten, emoties en gedrag. Haar mentale instabiliteit escaleert en ze wordt vatbaar voor hysterie en wanhoop.
4. Fysieke zwakte :Naast haar mentale achteruitgang heeft ook de fysieke gezondheid van Lady Macbeth eronder te lijden. Ze wordt zwak, zwak en uitgemergeld, wat de tol suggereert die haar schuldgevoel en interne strijd van haar lichaam hebben geëist.
5. Isolatie :Lady Macbeth isoleert zichzelf steeds meer van anderen, inclusief haar man, Macbeth. Ze raakt teruggetrokken, weigert met wie dan ook om te gaan en schuwt alle sociale contacten.
6. Dood :In de laatste fase culmineren Lady Macbeths mentale angst en schuldgevoel in haar dood. Ze bezwijkt voor haar innerlijke demonen en maakt een einde aan haar leven, omdat ze het gewicht van haar misdaden niet langer kan dragen.
Door het hele stuk heen benadrukt de transformatie van Lady Macbeth van een meedogenloze, ambitieuze vrouw naar een door schuldgevoelens geteisterde, gekwelde ziel de gevolgen van haar daden en de destructieve kracht van ongeremde ambitie. Haar lijden en uiteindelijke ondergang dienen uiteindelijk als een waarschuwend verhaal over de morele gevolgen van het kiezen van het pad van duisternis en geweld.