1. Objectsymboliek: Toneelschrijvers gebruiken alledaagse voorwerpen om abstracte ideeën of concepten weer te geven. Een roos kan bijvoorbeeld liefde of schoonheid symboliseren, een spiegel kan zelfreflectie vertegenwoordigen en een klok kan het verstrijken van de tijd symboliseren. Deze objecten worden symbolische belichamingen van de beoogde betekenissen van de toneelschrijver.
2. Karaktersymboliek: Personages kunnen zelf symbolen worden en grotere ideeën of thema's vertegenwoordigen. Een personage met de naam 'Hope' kan bijvoorbeeld optimisme symboliseren, of een personage met de naam 'Villain' kan het kwaad vertegenwoordigen. Symbolische karakters belichamen en personifiëren specifieke eigenschappen of concepten.
3. Actiesymboliek: Symbolische acties hebben een betekenisvolle betekenis die verder gaat dan hun letterlijke implicaties. Een kus kan bijvoorbeeld liefde, verraad of intimiteit betekenen, afhankelijk van de context. Symbolische acties dienen als impactvolle momenten die op meerdere niveaus resoneren.
4. symboliek instellen: Drama's die zich op specifieke locaties afspelen, gebruiken die instellingen vaak om bepaalde stemmingen of thema's te symboliseren. Een spookhuis kan de innerlijke onrust van een personage vertegenwoordigen, terwijl een slagveld conflict of geweld kan symboliseren. Instellingen hebben een symbolisch gewicht en bepalen de algehele sfeer van het stuk.
5. Kleursymboliek: Kleuren hebben symbolische betekenissen in drama. Rood kan passie, woede of gevaar symboliseren, terwijl blauw sereniteit, kalmte of verdriet oproept. Kostuumkeuzes, verlichting en decorontwerpen bevatten kleursymboliek om de emotionele impact en diepere betekenissen van het stuk te versterken.
6. Geluids- en muzieksymboliek: Achtergrondgeluiden en muziek kunnen symbolische boodschappen overbrengen. Een tikkend klokgeluid kan spanning opbouwen, terwijl een romantische melodie een bloeiende romance kan symboliseren. Geluid en muziek creëren suggestieve sferen die bijdragen aan de symbolische rijkdom van het stuk.
Symbolen vergroten de diepte en complexiteit van een drama door het publiek uit te nodigen de punten tussen letterlijke acties en diepere thematische betekenissen te interpreteren en te verbinden. Ze spreken tot de verbeelding en zorgen voor een gelaagd begrip van het stuk.