1. Karakterfouten en verlangens: Shakespeare portretteerde vaak personages met complexe tekortkomingen, verlangens en motivaties die in strijd waren met die van andere personages of maatschappelijke verwachtingen. Deze interne conflicten en rivaliteit gaven diepte aan de interacties en voedden dramatische spanningen.
2. Liefdesdriehoeken en jaloezie: Shakespeare verwerkte vaak liefdesdriehoeken en jaloezie in zijn complotten. De daaruit voortvloeiende rivaliteit, misverstanden en verraad zorgden voor emotionele conflicten die het drama nog groter maakten.
3. Politieke intriges en machtsstrijd: Machtsdynamiek en politiek manoeuvreren waren terugkerende thema's in de toneelstukken van Shakespeare. De strijd om de macht, de honger naar ambitie en de gevolgen van verraad voegden lagen van conflict en spanning toe.
4. Externe obstakels en tegenslagen: De personages van Shakespeare stuitten vaak op externe obstakels, zoals maatschappelijke vooroordelen, familiale beperkingen of natuurrampen, die extra conflicten veroorzaakten die verder gingen dan interpersoonlijke relaties.
5. Klassenverschillen en sociale hiërarchieën: Sociale verdeeldheid, klassenconflicten en de spanning tussen verschillende sociale groepen boden Shakespeare een andere mogelijkheid om conflicten te creëren en maatschappelijke kwesties te onderzoeken.
6. Wraakplots en cycli van geweld: Wraak was een veel voorkomend thema in de toneelstukken van Shakespeare. Het streven naar vergelding, het verlangen naar gerechtigheid en de gevolgen van wraakzuchtige daden leidden tot ingewikkelde netwerken van conflicten en morele dilemma’s.
7. Morele dilemma's en ethische conflicten: Shakespeare presenteerde personages vaak uitdagende morele keuzes waarbij hun persoonlijke verlangens tegenover maatschappelijke verwachtingen of hun eigen principes stonden. Deze interne strijd voegde diepte en nuance toe aan de conflicten.
8. Miscommunicatie en misverstanden: Shakespeare maakte vaak gebruik van misverstanden, miscommunicatie en identiteitsverwisselingen om conflicten te creëren en plotontwikkelingen te stimuleren.
9. Lot, fortuin en kans: Shakespeare onderzocht de rol van lot, fortuin en toeval in menselijke aangelegenheden, en benadrukte hoe externe omstandigheden conflicten kunnen veroorzaken en de acties van personages kunnen beïnvloeden.
10. Foliekarakters en contrasterende eigenschappen: Shakespeare contrasteerde karakters met tegengestelde eigenschappen en motivaties om dramatische folies te creëren. Hun interacties brachten de verschillen aan het licht, versterkten de conflicten en brachten verborgen aspecten van de persoonlijkheid van elk personage naar voren.
Door deze elementen vakkundig in zijn toneelstukken te verwerken, creëerde Shakespeare ingewikkelde en meeslepende conflicten die het publiek boeiden, de verhalen voortstuwden en universele thema's, emoties en menselijke ervaringen onderzochten.