Holdens negatieve percepties van volwassenen worden gevormd door verschillende ervaringen en observaties in de roman:
- Onauthenticiteit:Holden bekritiseert volwassenen vaak omdat ze nep en pretentieus zijn, en noemt ze vaak 'nep'. Hij heeft het gevoel dat ze maskers dragen en doen alsof ze iets zijn wat ze niet zijn, zonder echte emoties en motivaties.
- Hebzucht en corruptie:Holden komt voorbeelden van hebzucht en corruptie onder volwassenen tegen. Hij bekritiseert de financiële wereld, het onderwijssysteem en de entertainmentindustrie vanwege hun materialistische waarden en gebrek aan integriteit.
- Hypocrisie:Holden wijst op de hypocrisie van volwassenen bij het prediken van morele waarden terwijl ze zelf twijfelachtig gedrag vertonen. Hij is vooral kritisch over hun seksuele hypocrisie en hun gebrek aan authenticiteit bij het uiten van emoties.
- Ontkoppeling met de jeugd:Holden voelt een aanzienlijke generatiekloof tussen hemzelf en volwassenen. Hij gelooft dat volwassenen het contact met hun jeugdige idealen zijn kwijtgeraakt en naarmate ze ouder worden afgemat en cynisch worden.
Holdens minachting voor volwassenen wordt ook gedreven door zijn eigen gevoel van desillusie en de moeilijkheden waarmee hij wordt geconfronteerd bij het navigeren door de adolescentie. Hij voelt zich onbegrepen door volwassenen en beschouwt hen als niet ondersteunend en veroordelend. Als gevolg hiervan verlangt hij vaak naar een eenvoudiger tijd toen hij nog een kind was en de wereld eenvoudiger en onschuldiger leek.
Het is echter belangrijk op te merken dat Holden ook in staat is de positieve eigenschappen van sommige volwassenen te erkennen. Door de roman heen ontmoet hij een paar individuen, zoals zijn leraar Engels, de heer Antolini, die oprechte vriendelijkheid en begrip voor hem hebben. Deze ontmoetingen bieden hem momenten van hoop en verbinding te midden van zijn negatieve perceptie van volwassenen.