Dit is de reden waarom er geen duidelijke climax is:
* Geen extern conflict: Het stuk richt zich op de interne worstelingen van Crabbe en zijn verslechterende mentale toestand. Er is geen grote externe antagonist of conflict die de plot aanstuurt.
* Geleidelijk ontrafelen: Het stuk volgt de emotionele reis van Crabbe, omdat hij steeds meer geïsoleerd en achtervolgd wordt door zijn verleden. Het stuk culmineert in zijn zelfmoord, maar dit is een geleidelijke en onvermijdelijke uitkomst van zijn interne onrust.
* ambiguïteit: Het stuk laat veel ruimte voor interpretatie over de motieven van Crabbe en de aard van zijn wanhoop. Deze dubbelzinnigheid verwijdert verder het gevoel van een duidelijke climax.
Sommigen kunnen echter beweren dat het meest intense moment in het stuk de scène zou kunnen zijn waarin Crabbe eindelijk besluit zelf te doden . Het is een moment van diepe wanhoop en finaliteit, maar zelfs dan is het geen plotselinge verschuiving in de plot, maar eerder het hoogtepunt van zijn lange en pijnlijke reis.
Uiteindelijk gaat het climax van "Crabbe" meer over de algehele reis van de protagonist en zijn geleidelijke afdaling in wanhoop dan een bepaalde gebeurtenis of moment.