Op de meest voor de hand liggende niveau , Amerikaanse musicals nemen een toon met een onmiskenbaar Amerikaanse trekjes . Personages zijn vaak onbezonnen, eigenwijs , moedig en optimistisch . Dialoog bevat Amerikaanse spreektaal en straattaal . Muziek komt voort uit de Amerikaanse folk songs en vertrouwt op melodieën met een Amerikaans tintje. Deze eigenschappen hebben de neiging om te verschijnen , zelfs in producties die niet de Amerikaanse instellingen of tekens worden voorzien . Bijvoorbeeld , terwijl " The King and I " is gelegen in Siam en beschikt over een Britse leraar als zijn hoofdpersoon , ze wordt meestal afgebeeld als een opzettelijke , vooruit denken en niet gemakkelijk geïntimideerd - trekken van oudsher geassocieerd met de Amerikaanse karakter .
Musical Komedies
George M. Cohan 's producties zetten de toon voor muzikale komedies in Amerika in de 20e eeuw . Verhaallijnen diende om comedy routines en muzikale nummers te ondersteunen; ongeacht hoe onwaarschijnlijk deze omstandigheden kon het publiek het te accepteren , op voorwaarde dat de liedjes en grappen waren goed . Amerikaanse muzikale komedies dus toegepast een vaudevillian benadering van hun materiaal , zonder zorgen te maken over een dramatische of een goed geconstrueerde script . Deze formule benadrukt de noodzaak van sterke performers die zich kon dragen op het podium in een verscheidenheid van verschillende rollen .
Musical Plays
Musical speelt zich onderscheiden van muzikale komedies in de Amerikaanse theater door te focussen op het perceel in plaats van op individuele nummers . Deze traditie begon met " Showboat " in 1927 , geschreven door Oscar Hammerstein en Jerome Kern . Het toonde aan hoe de muzikale oprecht kon vertellen een verhaal , met songs die zo vitaal verhaal gereedschappen in plaats van losjes verbonden teen tappers geserveerd . Met deze gevestigde geloofsbrieven, Amerikaanse muzikale toneelstukken omarmd steeds geavanceerdere thema's zoals immigratie , politieke hervormingen en de historische gebeurtenissen in de natie verleden .
Choreografie
Amerikaanse musicals benadrukken vaak choreografie , met tal van artiesten optreden in sync met een zichtbare spektakel te produceren . Als de kunstvorm ontwikkeld in Amerika , choreografen pasten hun danspasjes aan jazz, rock en vernieuwende stijlen van muziek op te nemen . Choreografen als Bob Fosse en Jerome Robbins werd al snel bestuurders in hun eigen recht , het fuseren van de enorme spektakel van dans met het verhaal en de personages op het podium . Dit hielp de Amerikaanse musical zich te onderscheiden van niet-muzikale theater; het was niet meer alleen " een toneelstuk met muziek , " maar een levensvatbare genre op zich .