Wat zijn de paradoxen van het toneelstuk The Crucible?

* De paradox van schuld en onschuld: Veel van de personages in The Crucible zitten gevangen in een web van schuld en onschuld. Ze kunnen onschuldig zijn aan de misdaden waarvan ze beschuldigd worden, maar ze kunnen zich ook schuldig voelen omdat ze in het verleden iets verkeerds hebben gedaan. Abigail Williams is bijvoorbeeld onschuldig aan het feit dat ze een heks is, maar ze voelt zich schuldig omdat ze over andere mensen heeft gelogen.

* De paradox van macht en onmacht: De personages in The Crucible strijden voortdurend om de macht. Sommigen, zoals Abigail Williams, gebruiken hun macht om anderen te pesten en te manipuleren. Anderen, zoals John Proctor, gebruiken hun macht om de onschuldigen te beschermen. Maar zelfs de machtigste mensen in het stuk staan ​​uiteindelijk machteloos tegen de krachten van de massahysterie.

* De paradox van goed en kwaad: The Crucible is een toneelstuk over goed en kwaad. Het stuk presenteert echter geen eenvoudige dichotomie tussen goed en kwaad. In plaats daarvan laat het zien hoe goed en kwaad naast elkaar kunnen bestaan ​​in dezelfde persoon. Abigail Williams is bijvoorbeeld zowel slachtoffer als dader van het kwaad. Ze is het slachtoffer van de hysterie die Salem in zijn greep houdt, maar gebruikt die hysterie ook in haar eigen voordeel.

Dit zijn slechts enkele van de paradoxen die door The Crucible heen lopen. Deze paradoxen maken het stuk zowel complex als meeslepend. Ze dagen ons uit om na te denken over de aard van schuld, onschuld, macht, onmacht, goed en kwaad.