Het stuk wordt gekenmerkt door zijn lyrische melodie en zachte, vloeiende begeleiding. Het begint met een eenvoudig thema in de rechterhand, dat vervolgens door het hele stuk wordt ontwikkeld en herhaald. De linkerhand zorgt voor een ondersteunende begeleiding, met arpeggioakkoorden en af en toe melodieuze figuren.
De algemene sfeer van Für Elise is er een van melancholie en verlangen. Het stuk wordt vaak geïnterpreteerd als een weerspiegeling van Beethovens eigen persoonlijke gevoelens op het moment dat hij het componeerde. Beethoven maakte in 1810 veel persoonlijke onrust door, waaronder de dood van zijn goede vriend en beschermheer, prins Karl von Lichnowsky.
Für Elise is een prachtig en expressief muziekstuk dat al generaties lang de harten van luisteraars verovert. Het is een tijdloze klassieker waar nog steeds van wordt genoten en uitgevoerd door pianisten van alle niveaus.