In het stuk is Prospero de verbannen hertog van Milaan die zijn magische krachten gebruikt om het eiland en zijn bewoners te controleren. Caliban is de inheemse, misvormde zoon van Sycorax, de vorige heerser van het eiland. Prospero heeft Caliban tot slaaf gemaakt en gebruikt hem als dienaar, waardoor hij wordt gedwongen zijn bevelen uit te voeren en zijn bevelen te gehoorzamen.
Deze relatie weerspiegelt Ngugi's ideeën over de manier waarop koloniserende machten mentale controle hebben gebruikt om inheemse volkeren te onderwerpen. Prospero gebruikt zijn superieure kennis en macht om Caliban te manipuleren en te controleren, net zoals koloniserende machten vaak hun superieure technologie en middelen hebben gebruikt om de inheemse bevolking te domineren.
Bovendien is de misvormde aard van Caliban symbolisch voor de manier waarop kolonisten de inheemse bevolking vaak afschilderden als minderwaardig en niet in staat tot zelfbestuur. De slavernij van Caliban benadrukt nog eens de wrede behandeling en onderdrukking waarmee de inheemse bevolking onder het kolonialisme te maken heeft gehad.
Door deze relatie tussen Prospero en Caliban presenteert Shakespeare kritiek op de machtsdynamiek en controlesystemen die inherent zijn aan het kolonialisme, als weerspiegeling van Ngugi wa Thiong'o's zorgen en perspectieven met betrekking tot mentale controle en de behandeling van inheemse volkeren.