Stanza 1 :
- De dichter begint met het aanspreken van iemand (vermoedelijk de geliefde) en stelt dat de schoonheid van de zomer na verloop van tijd kan vervagen. Zomerdagen worden doorgaans geassocieerd met aangenaam weer, zonneschijn en warmte.
Stanza 2 :
- In deze strofe erkent de dichter dat elementen die vaak geassocieerd worden met zomerse schoonheid, zoals de zon en de wind, schadelijke gevolgen kunnen hebben. De zon kan verschroeien of verbranden, en de wind kan hard zijn en schade veroorzaken.
Stanza 3 :
- Hier geeft de dichter toe dat de zomer vaak verandert in een barre tijd met harde wind en vervagende schoonheid. Het suggereert dat de schoonheid van de zomer uiteindelijk niet betrouwbaar is en onvermijdelijk zal afnemen.
Stanza 4 :
- In deze strofe introduceert de dichter de vergelijking met de geliefde. Hoewel de schoonheid van de zomer van voorbijgaande aard en onbetrouwbaar is, zullen de schoonheid en waarde van de geliefde in de loop van de tijd niet verslechteren. In plaats daarvan zullen ze eeuwig blijven door de blijvende kracht van het vers van de dichter.
Samenvattend stelt Stanza 1 de schoonheid van de zomer vast, Stanza 2 benadrukt de potentiële harde gevolgen ervan, Stanza 3 benadrukt de uiteindelijke achteruitgang ervan, en Stanza 4 bevestigt dat de schoonheid van de geliefde, gevierd in de woorden van de dichter, eeuwig zal duren. Elke strofe bouwt voort op de vorige om de blijvende en superieure schoonheid van de geliefde te laten zien boven de tijdelijke genoegens van een zomerdag.