1. Voorafschaduwing :De verteller verwijst naar het naderende onheil en de gruwelijke gebeurtenis zonder deze direct te onthullen, waardoor vanaf het begin een gevoel van spanning en voorgevoel ontstaat. In de openingsparagraaf verklaart hij bijvoorbeeld:'Ik heb alle dingen in de hemel en op aarde gehoord. Ik heb veel dingen in de hel gehoord.' Deze regel suggereert het verhoogde bewustzijn van de verteller en voorafschaduwt de verontrustende gebeurtenis die zich zal ontvouwen.
2. Personificatie :De verteller schrijft menselijke eigenschappen toe aan levenloze objecten, waardoor de sfeer en objecten levend en bijna bedreigend lijken. Hij beschrijft bijvoorbeeld het 'boze oog' van de oude man, wat kwaadaardige bedoelingen impliceert. Deze personificatie versterkt het gevoel van paranoia en horror.
3. Tempo en herhaling :De verteller gebruikt verschillende zinslengtes, vooral korte en schokkerige zinnen, om zijn grillige mentale toestand en snel escalerende spanning na te bootsen. Bovendien herhaalt hij bepaalde woorden en zinsneden, zoals 'oog' en 'slaan', wat hypnotiserend en verontrustend wordt en de obsessie van de verteller weerspiegelt.