1. Ellipsen (...): Shakespeare gebruikt ellipsen om pauzes aan te duiden, wat de aarzeling en diepe gedachten van Hamlet overbrengt. De pauzes suggereren dat Hamlet worstelt met complexe vragen en emoties.
- _"Of het nobeler in de geest is om te lijden..."_
2. Streepjes (--): Streepjes vertegenwoordigen abrupte veranderingen in het denken of onderbrekingen en weerspiegelen het innerlijke conflict van Hamlet. Ze benadrukken zijn schommeling tussen verschillende perspectieven en de intensiteit van zijn emoties.
- _"Zijn, of niet zijn-- dat is de vraag..."_
3. Uitroeptekens (!): Shakespeare gebruikt uitroeptekens om de frustratie en angst van Hamlet te benadrukken. Deze leestekens geven de intensiteit van zijn gevoelens en de emotionele diepgang van zijn existentiële overpeinzingen weer.
-_"...O God! O God!"_
4. Vraagtekens (?): Vraagtekens worden gebruikt om de filosofische vragen waarmee Hamlet worstelt weer te geven. Ze symboliseren zijn verwarring, twijfel en zoektocht naar antwoorden.
-_ "Wie zouden Fardels verdragen, om te grommen en te zweten onder een vermoeiend leven?"
5. Puntkomma's (;): Puntkomma's scheiden verschillende ideeën of clausules van elkaar en weerspiegelen Hamlets poging om zijn gedachten te ordenen. De aanwezigheid van puntkomma’s brengt echter ook een gevoel van fragmentatie over, wat zijn interne chaos weerspiegelt.
- _"Zo maakt het geweten lafaards van ons allemaal; en dus de inheemse tint van vastberadenheid..."_
6. Dubbele punten (:): Dubbele punten introduceren verklaringen of lijsten, die de inspanningen van Hamlet weerspiegelen om zijn situatie te rationaliseren en te analyseren. Toch benadrukt het gebruik van dubbele punten ook de beperkingen van de rede bij het begrijpen van de complexiteit van leven en dood.
-"Want welke dromen kunnen er in die doodsslaap komen Als we deze sterfelijke spiraal van ons af hebben geschud..."_
Door middel van deze specifieke leestekens geeft Shakespeare op levendige wijze de gemoedstoestand van Hamlet weer, waarbij hij zijn interne worstelingen, emotionele nood en filosofische contemplaties vastlegt. Het oordeelkundige gebruik van interpunctie versterkt de dramatische intensiteit van de monoloog en verdiept het begrip van het publiek van Hamlet's introspectieve reis.