1. Brutus’ toespraak:
- Eerste ondersteuning :Aanvankelijk krijgt de toespraak van Brutus steun van het plebejers. Ze laten zich leiden door zijn logische redenering, doen een beroep op hun rechtvaardigheidsgevoel en zijn weergave van Caesars ambitie. Brutus benadrukt dat hij handelde voor het grotere goed van Rome en het behoud van hun vrijheid.
- Veranderend sentiment :Naarmate de toespraak van Brutus vordert, beginnen sommige plebejers echter zijn argumenten in twijfel te trekken. Ze worden beïnvloed door zijn gebrek aan emotionele aantrekkingskracht, zijn onvermogen om de positieve prestaties van Caesar aan te pakken en zijn rigide vasthouden aan abstracte idealen.
2. Antonius' toespraak:
- Emotionele impact :Antony's toespraak wordt gekenmerkt door zijn krachtige emotionele aantrekkingskracht. Hij maakt vakkundig gebruik van retorische middelen, gebaren en visuele hulpmiddelen om de emoties van de plebejers op te wekken. Door Caesars bebloede mantel te tonen en een beroep te doen op hun persoonlijke band met Caesar, roept Antony een gevoel van medelijden, woede en wrok op.
- Verhoogde vijandigheid :Antonius maakt effectief gebruik van de sympathieën van de plebejers om ze tegen Brutus en de samenzweerders op te zetten. Zijn toespraak slaagt erin een losbandige reactie van de menigte op te wekken, waardoor ze wraak gaan eisen voor de dood van Caesar.
In wezen lokt de toespraak van Brutus initiële steun uit op basis van logische redenering, maar er ontbreekt een emotionele connectie. Antony's toespraak maakt daarentegen gebruik van de emoties van de plebejers en wakkert hun woede en wrok aan, waardoor hun houding ten opzichte van de samenzweerders dramatisch verandert.