- Antigone doet een beroep op Ismene's familieplichtsgevoel. Ze herinnert Ismene eraan dat zij de enige overgebleven kinderen zijn van Oedipus en Jocasta, en dat het hun plicht is om de dood van hun broer te eren.
- Antigone benadrukt het belang van gerechtigheid. Ze beweert dat het verkeerd is dat Creon het lichaam van Polyneices onbegraven laat, en dat ze zijn bevelen moeten trotseren om te kunnen doen wat juist is.
- Antigone beschuldigt Ismene van lafheid. Ze vertelt Ismene dat ze bang is om tegen Creon in opstand te komen, en dat ze bereid is de eer van haar eigen broer op te offeren om haar eigen hachje te redden.
Midden van het gedeelte:
- Antigone wordt emotioneler en gepassioneerder. Ze smeekt Ismene om haar te helpen Polyneices te begraven, en ze dreigt het zelf te doen als Ismene weigert.
- Antigone herinnert Ismene aan de gevolgen van hun daden. Ze vertelt Ismene dat ze allebei gestraft zullen worden als ze Creon trotseren, maar dat het een risico is dat ze moeten nemen om te doen wat juist is.
- Antigone doet een beroep op Ismene's schaamtegevoel. Ze vertelt Ismene dat ze zich zal schamen als ze haar niet helpt Polyneices te begraven, en dat ze haar broer nooit meer in de ogen zal kunnen kijken.
Einde van de sectie:
- Antigone wordt wanhopig en neemt zijn toevlucht tot bedreigingen. Ze vertelt Ismene dat ze zelfmoord zal plegen als Ismene haar niet helpt, en dat ze Ismene de rest van haar leven zal achtervolgen.
- Antigone's woorden overtuigen Ismene eindelijk om haar te helpen. Ismene stemt ermee in Antigone te helpen Polyneices te begraven, en de twee zussen gaan op pad om hun verboden taak uit te voeren.