Twee huishoudens, beide gelijk in waardigheid,
In het mooie Verona, waar we ons toneel afspelen,
Van eeuwenoude wrokbreuk tot nieuwe muiterij,
Waar burgerbloed burgerlijke handen onrein maakt.
Van daaruit de fatale lendenen van deze twee vijanden
Een paar door sterren gekruiste minnaars maken een einde aan hun leven;
Hele ongelukkige, zielige omverwerpingen
Begraaf met hun dood de strijd van hun ouders.
De angstige passage van hun door de dood getekende liefde,
En het voortduren van de woede van hun ouders,
Wat, afgezien van het einde van hun kinderen, niets kon verwijderen,
Is nu het twee uur durende verkeer van onze etappe;
De welke, als je met geduldige oren aanwezig bent,
Wat hier zal missen, zal ons zwoegen proberen te herstellen.
Dit sonnet dient verschillende doeleinden. Ten eerste introduceert het de setting van het stuk, Verona, en wordt het conflict tussen de twee families vastgesteld. Ten tweede introduceert het de hoofdpersonen, Romeo en Julia, en voorspelt het hun tragische lot. Ten derde wordt het publiek gevraagd geduldig en aandachtig te zijn, waarbij wordt beloofd dat het stuk de moeite waard zal zijn.
Het sonnet is geschreven in jambische pentameter, een soort metrum dat uit tien lettergrepen per regel bestaat, waarbij de klemtoon op elke tweede lettergreep valt. Deze metrum wordt vaak gebruikt in toneelstukken en sonnetten van Shakespeare en helpt een gevoel van ritme en flow te creëren.
Het sonnet maakt ook gebruik van een aantal literaire middelen, zoals alliteratie (de herhaling van medeklinkers, zoals in ‘fatale lendenen’ en ‘zielige omverwerpingen’) en assonantie (de herhaling van klinkers, zoals in ‘burgerlijk bloed’ en ‘fatale omverwerpingen’). lendenen"). Deze apparaten helpen een gevoel van eenheid en samenhang binnen het sonnet te creëren.
Over het geheel genomen is het sonnet in de proloog van Romeo en Julia een goed gemaakt en effectief stuk tekst dat het toneel vormt voor het stuk en de hoofdpersonen en conflicten introduceert.