Ten eerste wordt de reputatie van Oedipus op het gebied van wijsheid en gezond oordeel benadrukt. Creon erkent dat Oedipus niet geneigd is lichtvaardig of zonder zorgvuldig nadenken te spreken. Hierdoor wordt Oedipus een geloofwaardige en gerespecteerde figuur, wat zijn uiteindelijke ondergang des te tragischer maakt.
Ten tweede voorspelt de regel de ondergang van Oedipus. Door te suggereren dat Oedipus niet geneigd is fouten te maken of onzorgvuldig te spreken, bereidt Creon onbedoeld de weg vrij voor Oedipus' tragische beoordelingsfout. Deze ironie draagt bij aan de dramatische spanning van het stuk en zorgt voor spanning terwijl het publiek wacht op de onthulling van Oedipus' hamartia.
Ten slotte dient de zin ook om de tragische ironie van de situatie van Oedipus te onderstrepen. Oedipus is een wijze en rechtvaardige heerser die uiteindelijk ten onder gaat aan zijn eigen onwetendheid en trots. Creons verklaring is weliswaar bedoeld als compliment, maar benadrukt onbedoeld de tragische fout die tot de ondergang van Oedipus zal leiden.