De Apartheid creëerde een hiërarchie van raciale classificaties en dwong een strikte segregatie van verschillende raciale groepen in het sociale, economische en politieke leven af. Het wees openbare ruimtes, faciliteiten en diensten aan voor specifieke raciale groepen, beperkte interraciale huwelijken en relaties, en beperkte de rechten en kansen van niet-blanke individuen.
Het apartheidssysteem in Zuid-Afrika werd internationaal breed veroordeeld vanwege het discriminerende en onderdrukkende karakter ervan. Het resulteerde in ernstige schendingen van de mensenrechten en bestendigde de ongelijkheid, armoede en sociale onrechtvaardigheid voor de niet-blanke meerderheidsbevolking. De internationale gemeenschap legde economische sancties en diplomatieke druk op om de Zuid-Afrikaanse regering te dwingen de apartheid te ontmantelen.
In 1990 vonden de eerste multiraciale verkiezingen in Zuid-Afrika plaats, wat een belangrijk keerpunt in de geschiedenis van het land markeerde. Nelson Mandela, een prominente anti-apartheidsactivist en leider van het Afrikaans Nationaal Congres (ANC), werd in 1994 verkozen tot de eerste zwarte president van Zuid-Afrika. Het apartheidssysteem werd officieel afgeschaft en een proces van verzoening en transformatie gericht op het opbouwen van er ontstond een meer inclusieve en rechtvaardige samenleving.