Het kan worden gezien als een op zichzelf staand segment dat de plot aanzienlijk bevordert en de personages ontwikkelt. Handelingen worden traditioneel gebruikt om het verhaal in logische hoofdstukken te ordenen en te presenteren.
De indeling in acts weerspiegelt vaak belangrijke keerpunten of verschuivingen in de verhaallijn. Deze verdeeldheid helpt bij het creëren van dramatische spanning en tempo in de plot. Elke handeling kan zich richten op specifieke karakterreeksen, subplots, conflicten of thematische elementen.
In oudere tijden werden acts soms gescheiden door pauzes in theaterproducties, waardoor korte pauzes voor het publiek mogelijk waren en voorbereiding op het volgende deel van het stuk.
Het is vermeldenswaard dat het gebruik van acts kan variëren, afhankelijk van de structuur en het format van het stuk. Er is geen vast aantal acts, en sommige theatrale werken kunnen in slechts één bedrijf worden gepresenteerd, terwijl andere binnen die acts meerdere acts en scènes kunnen hebben. De toneelschrijver gebruikt deze actstructuur om het verhaal effectief te vertellen en de algehele dramatische ervaring te versterken.