Contrast tussen fantasie en realiteit:
Het bos vertegenwoordigt het rijk van dromen, magie en verbeelding. Het is een plek waar de rationele wetten van de wakende wereld worden opgeschort en waar alles kan gebeuren. Het Atheense hof vertegenwoordigt daarentegen de ordelijke, logische wereld van het dagelijks leven. Deze nevenschikking benadrukt het contrast tussen de fantastische elementen van het stuk en de meer realistische aspecten van de levens van de personages.
Verkenning van liefde en relaties:
Beide instellingen bieden verschillende contexten voor het verkennen van de centrale thema's van het stuk, liefde en relaties. Het bos, met zijn betoverende sfeer, maakt het mogelijk om romantische liefde, passie en verlangen te verkennen. Het is getuige van de transformatie van de genegenheid van Demetrius en de oplossing van de conflicten van de geliefden. Ondertussen beeldt het Atheense hof de meer geformaliseerde en maatschappelijke aspecten van liefde, huwelijk en sociale hiërarchie af.
Karakterontwikkeling en zelfontdekking:
De twee instellingen vergemakkelijken de karakterontwikkeling van de hoofdpersonen van het stuk. Het bos biedt hen de ruimte om buitengewone omstandigheden te ervaren en bovennatuurlijke wezens te ontmoeten. Deze ervaringen dagen hun percepties uit, wat leidt tot persoonlijke groei en zelfontdekking. Daarentegen brengt het Atheense hof de personages terug naar hun sociale rollen en verantwoordelijkheden, waarbij hun ervaringen in de echte wereld worden gefundeerd.
Verhoogd dramatisch effect:
De verschuiving tussen het bos en het Atheense hof creëert een dynamische structuur die de dramatische impact van het stuk versterkt. Het stuk verschuift van de droomachtige sfeer van het bos naar de praktische wereld van het hof, waardoor momenten van spanning en ontspanning ontstaan. Deze scènewisselingen helpen de betrokkenheid en verrassing van het publiek te behouden.
Symboliek en allegorie:
De twee instellingen kunnen symbolisch worden geïnterpreteerd. Het bos kan het rijk van de onbewuste geest of het rijk van de geest vertegenwoordigen, terwijl het Atheense hof de bewuste geest of de wereld van sociale conventies kan symboliseren. Deze dualiteit voegt diepte en complexiteit toe aan de thema's van het stuk en moedigt meerdere interpretaties aan.
Over het geheel genomen creëert Shakespeares gebruik van de twee instellingen in A Midsummer Dream een rijke en veelzijdige theatrale ervaring, die bijdraagt aan de blijvende populariteit en universaliteit van het stuk.