Lorenzo en Jessica genieten van muziek en zang op het maanverlichte landgoed van Belmont aan het begin van Act III. De romantische en vredige omgeving wordt benadrukt door hun gesprek en liefdesduet, wat de humoristische en lichtere toon van het stuk benadrukt.
Wanneer Shylock in Belmont aankomt op zoek naar wraak voor de vernedering en financiële verliezen die hij in Venetië heeft geleden, verandert de stemming. Jessica hoort haar vader naderen, en zij en Lorenzo vluchten en laten de muziek onbeheerd achter. De muziek die ooit vreugde en liefde symboliseerde, wordt een bron van ironie en voorafschaduwing naarmate de duistere aanwezigheid van Shylock de idylle van Belmont verstoort.
De muziek staat centraal in Act IV wanneer Portia en Nerissa, vermomd als Balthazar en een griffier, in Venetië aankomen. Portia's welsprekendheid en wijsheid terwijl ze Antonio in de rechtszaal verdedigt, worden versterkt door de aanwezigheid van muziek. Wanneer Portia haar argument naar voren brengt dat Shylock barmhartigheid moet tonen, doet ze een beroep op de goddelijke kracht van muziek, en wordt haar toespraak een soort muzikale uitvoering. Ze doet een beroep op het gevoel van harmonie, vrede en mededogen van het hof en het publiek, dat resoneert met de thema's rechtvaardigheid en vergeving.
De muziek speelt een belangrijke rol in Act III en IV van The Merchant of Venice, waarbij ze de emotionele toestanden van de personages onderstreept, de dramatische spanning versterkt en diepte toevoegt aan de thema's van het stuk, liefde, gerechtigheid en de kracht van overreding.