Op een verre westelijke oever,
Onder een ster van glinsterend licht,
Een rijk van schoonheid, voor altijd,
Waar dromen een vlucht nemen.
In diepe valleien en hoge bergen,
Waar de natuur haar grenzeloze gratie weeft,
Een tapijt van kleuren ligt,
De omhelzing van een symfonie.
De warme gloed van de zon, een gouden tint,
Streelt kliffen met tedere kus,
De golven, een ballet, altijd waar,
Crashen van vurige gelukzaligheid.
Bij elke stap wordt een verhaal verteld,
Van oude verhalen en legenden groots,
Van gefluister gedragen door het oude,
Een mystieke geest breidt zich uit.
De westerse ster, een leidend licht,
Baken voor zielen om hun weg te vinden,
Door de donkerste nacht, de hemel helder,
Verlicht deze heilige vertoning.
Hier zijn de harten gevuld met eindeloos ontzag,
Terwijl verwondering de zoektocht van de zoeker ontmoet,
In dit betoverde land tekenen ze,
Een rustig toevluchtsoord, gezegend met rust.
Dus reis verder, met een scherpe geest,
Omarm de ster die zo dichtbij schijnt,
Want in zijn stralende, stralende glans,
Een paradijs wacht glashelder.