Een forensisch kunstenaar voert een gezichtsopname reconstructie door het aanbrengen van klei direct op een menselijke schedel . Het proces trekt uit wetenschappelijke studies van het gezicht dik weefsel voor mannen en vrouwen van verschillende rassen , merkt het Georgia Bureau of Investigation website . Op basis van het ras en het geslacht van een schedel , een forensisch kunstenaar snijdt weefseldiepte markers te lijmen op de schedel . Deze markers begeleiden van de kunstenaar in de invulling van gelaatstrekken .
Daarnaast forensische kunstenaars plaatst kunstogen , hechten oren en voeg afwerkingsdetails zoals wenkbrauwen . Terwijl sommige forensische beeldhouwers gebruiken verf om huidskleur te brengen , de meeste die werken met de rechtshandhaving vertrouwen op de kleur van de klei om huidskleur te brengen , merkt Karen T. Taylor in ' Forensic Kunst en Illustratie. " Daarnaast Taylor stelt dat cosmetica kleur kan toevoegen aan de wangen en lippen . Politie circuleren foto's van het voltooide beeldhouwwerk van een identificatienummer te salderen .
Features
Naast het gebruik van de schedel , forensische kunstenaars rekenen op bewijsmateriaal zoals kleding of bezittingen gevonden met de skeletresten . Bijvoorbeeld, als de politie vinden brillen met het skelet of de schedel , een forensisch kunstenaar zal bril op het beeld te plaatsen . Ook de schedel geeft aanwijzingen over de leeftijd die forensische beeldhouwers gebruiken om het gezicht overeenkomt met het slachtoffer geschatte leeftijd , merkt het Georgia Bureau of Investigation website . Tot slot , Taylor adviseert dat kunstenaars overleggen met tandartsen , omdat tanden sociaal-economische status en andere details kunnen onthullen .
Soorten
Naast het weefsel diepgaande methode , forensische kunstenaars kan ook gebruik maken van de anatomische methode, die het gezicht beeldhouwt spier - by - spier zonder weefseldiepte markers , aldus Taylor . Maar Taylor merkt op dat de forensische kunstenaars gebruiken meestal de anatomische methode voor de reconstructie van de oude gezichten , voor een deel omdat de wetenschappers het gebrek aan gegevens over weefsel diepten voor oude volkeren .
In tegenstelling tot de meeste forensische beeldhouwers werken met wetshandhavingsinstanties vertrouwen op de tissue - diepte methode . Omdat deze methode is gebaseerd op tissue diepgaande studies uitgevoerd door antropologen en forensisch pathologen , heeft dit een solide wetenschappelijke basis als getuigen in de rechtbank , merkt Taylor . Daarnaast Taylor merkt op dat de meeste forensische kunstenaars missen uitgebreide anatomische training , zodat het proces met tissue - diepte markers versnelt .
Misvattingen
Taylor adviseert dat forensische kunstenaars moeten niet kiezen tussen de twee methoden van de forensische beeldhouwkunst. Zij kunnen technieken van beide methoden combineren door toepassing weefseldiepte markers , het bestuderen van de asymmetrie van het gezicht en onderzoeken punten waar spieren hechten . Dit maakt subtiele individuele kenmerken naar voren en helpt kunstenaars begrijpen van het proces .
Overwegingen
Hoewel forensisch beeldhouwers altijd gezichtsbehandeling reconstructies met behulp van gegevens uit de schedel en het skelet te maken, zij kan nodig zijn om goed opgeleide gissingen over bepaalde eigenschappen te maken . Bijvoorbeeld , zonder beschikbaar haar monster , forensische kunstenaars hebben geen manier om de overledene haarkleur of lengte weten . In deze gevallen , Taylor adviseert om een stijl in overeenstemming met mode te gebruiken op het geschatte tijdstip van de dood en om het haar te bagatelliseren door bijsnijden van de politie foto's van het beeld strak om het gezicht . Voor vrouwelijke schedels , de beeldhouwer heeft geen manier om te weten of de vrouw droeg make-up in het echte leven . Taylor adviseert dat kleding en accessoires gevonden met het lichaam van een contextuele basis kan bieden , en een lichte aanraking met enig cosmetica vaak gebruikt werkt het beste .