Elke deelnemer in de impasse heeft een hulpbron die de ander nodig heeft. Stel je bijvoorbeeld twee transacties voor, T1 en T2. T1 heeft bron A vergrendeld en T2 heeft bron B vergrendeld. T1 heeft bron B nodig om te voltooien, maar kan deze pas krijgen als T2 de vergrendeling opheft. Op dezelfde manier heeft T2 bron A nodig om te voltooien, maar hij kan deze pas krijgen als T1 de vergrendeling opheft. Hierdoor ontstaat er een impasse.
Wat een fantoomimpasse anders maakt dan een normale impasse, is dat de deelnemers zich niet van elkaar bewust zijn. Ze proberen allemaal gewoon hun eigen ding te doen, maar ze blokkeren elkaar onbedoeld.
Fantoom-impasses zijn moeilijk te detecteren, omdat ze niet worden veroorzaakt door een enkel storingspunt. Ze worden veroorzaakt door de gedistribueerde aard van het systeem zelf. Als gevolg hiervan kunnen ze erg moeilijk op te lossen zijn.
Eén manier om fantoomimpasses op te lossen is door het aantal vergrendelingen in het systeem te vergroten. Dit maakt het minder waarschijnlijk dat twee transacties tegelijkertijd dezelfde bronnen moeten vergrendelen. Een andere manier om fantoomimpasses op te lossen is het gebruik van time-outs. Als een transactie na een bepaalde tijd de blokkering niet opheft, wordt deze afgebroken en wordt de blokkering opgeheven.
Fantoom-impasses komen zelden voor, maar kunnen een ernstig probleem vormen als ze zich toch voordoen. Door te begrijpen wat ze zijn en hoe u ze kunt oplossen, kunt u ervoor zorgen dat uw gedistribueerde systemen soepel blijven werken.