Dit conflict manifesteert zich op verschillende manieren:
* Buck's interne strijd: Buck, een gedomesticeerde hond, wordt gestolen uit zijn comfortabele leven en gedwongen in de harde wereld van de Alaska -wildernis. Hij moet zijn primaire instincten, de "roep van het wild", confronteren die hem naar een leven van vrijheid en wreedheid trekt, terwijl hij ook worstelt om de overblijfselen van zijn beschaafde verleden vast te houden.
* Buck's strijd tegen zijn menselijke meesters: Gedurende de roman wordt Buck geconfronteerd met verschillende wrede en onverschillige menselijke meesters die zijn kracht exploiteren en hem als een handelswaar behandelen. Hij moet leren overleven en zijn dominantie in deze harde omgeving laten gelden.
* De botsing tussen mensen en het wild: De roman benadrukt de vernietigende kracht van menselijke hebzucht en de inherente wildheid van de natuur. Mensen proberen de omgeving te beheersen en te exploiteren, maar de wilde krachten van de natuur hebben altijd het laatste woord.
Specifieke voorbeelden van dit conflict:
* Buck's aanvankelijke strijd om zich aan te passen aan zijn nieuwe leven in het noorden, inclusief zijn harde behandeling door de postdrager en zijn constante gevecht om te overleven.
* Buck's interne conflict naarmate hij geleidelijk meer oer en instinctief wordt, waardoor hij Spitz doden en de positie van de hoofdhonden overnemen.
* Het conflict tussen de "Law of Club" (menselijke dominantie) en de "Law of Fang" (natuurlijke orde) die Buck ervaart terwijl hij de brutale wereld van de Yukon navigeert.
* De laatste scène waarin Buck ervoor kiest om bij zijn wolfspakket te blijven en het leven van de beschaving af te wijzen die hij ooit kende.
Uiteindelijk is het conflict in "The Call of the Wild" een complexe en veelzijdige, waarbij de kracht van instinct, de brutaliteit van de menselijke natuur en de blijvende kracht van het wild wordt verkend.