In de eerste strofe wordt de wind beschreven als een ‘grote onzichtbare jager’ die ‘met de tand van een hond door de lucht zwerft’. Deze beelden suggereren het roofzuchtige karakter van de wind en zijn vermogen om schade en vernietiging aan te richten. De tweede strofe concentreert zich op de rol van de wind bij het vormgeven van de natuurlijke wereld, terwijl hij 'het veld maait en het hout verdunt' en 'zandduinen bij de zee opstapelt'. In deze strofe wordt de wind gezien als een kracht die zowel creëert als vernietigt, en zijn kracht blijkt duidelijk uit de manier waarop hij de omgeving vormgeeft.
De derde strofe vangt de speelse kant van de wind, terwijl deze ‘vogels en vlinders achtervolgt’ en ‘danst met de bladeren in de bomen’. In tegenstelling tot de vernietigende kracht die eerder in het gedicht werd beschreven, wordt de wind hier afgebeeld als een ondeugende en speelse kracht die vreugde en beweging in de natuurlijke wereld brengt. Ten slotte biedt de vierde strofe een reflectieve en filosofische kijk op de wind, waarbij ernaar wordt verwezen als 'de stem van God'. Dit suggereert dat de spreker van het gedicht de wind ziet als een manifestatie van het goddelijke, een krachtige kracht die het menselijk begrip en de controle te boven gaat.
Over het geheel genomen presenteert het gedicht "The Wind" een complexe en veelzijdige weergave van de wind, waarbij zowel de destructieve en creatieve kracht ervan als de speelse en spirituele aspecten ervan worden vastgelegd.