Door deze beelden brengt het gedicht een gevoel van vrede en harmonie in de natuur over, alsof de hele wereld een moment neemt om uit te rusten en zichzelf te vernieuwen. De spreker suggereert dat individuen, door gebruik te maken van deze stilte, ook troost en verfrissing kunnen vinden te midden van de problemen van het leven, zoals vermoeide mensen die aan het eind van de dag rust vinden. De laatste regel van het gedicht, 'Eternity may be this', verwijst naar het idee dat deze ervaring van kalmte en sereniteit een glimp van de eeuwigheid kan bieden, wat suggereert dat zulke momenten een tijdloze en diepgaande betekenis hebben.