Montage: De titel suggereert een verzameling of compilatie van verschillende momenten, herinneringen of indrukken, vergelijkbaar met een montage bij filmmontage. Het verwijst naar de gefragmenteerde aard van het gedicht en de manier waarop het een mozaïek van vluchtige momenten presenteert.
"De jaren komen en gaan als treinen / In de nacht met een treurig fluitje:" Deze vergelijking vergelijkt het verstrijken van de tijd met het komen en gaan van treinen. Het gebruik van ‘treurig gefluit’ suggereert de melancholie en droefheid die gepaard gaan met het verstrijken van de tijd.
"Herinneringen zijn droge bladeren die worden weggeblazen / Door de wind:" Herinneringen worden vergeleken met droge bladeren die gemakkelijk door de wind worden verspreid. Deze metafoor benadrukt de kwetsbaarheid en vergankelijkheid van herinneringen.
"Het leven is een film, een toneelstuk, een spel / Een droom die eindigt met een gefluisterde naam:" Deze regels benadrukken de vergankelijkheid van het leven en vergelijken het met een film, een toneelstuk of een spel waaraan uiteindelijk een einde komt. De 'gefluisterde naam' voegt een gevoel van mysterie toe en suggereert dat de betekenis van het leven vervat kan zijn in de simpele uiting van een naam.
"We ontmoeten elkaar, we houden van, we scheiden / En de jaren worden een waas:" Het gedicht erkent de cyclische aard van menselijke relaties en de manier waarop momenten van ontmoeting, liefde en afscheid samenvloeien in een wazige waas naarmate de tijd verstrijkt.
"Alleen de foto's blijven over / Om het verhaal te vertellen van wat we waren:" Foto's worden afgebeeld als de enige overblijfselen uit het verleden, waarbij momenten die voorbij zijn, worden vastgelegd en in tastbare vorm worden bewaard.
"En ik houd dit album met herinneringen / van dagen over die nooit meer zullen terugkomen:" De spreker reflecteert op de verzameling herinneringen die hen dierbaar zijn, in het besef dat die dagen onherstelbaar zijn.
"Montage. Montage:" De herhaling van "Montage" aan het einde van het gedicht versterkt het idee van het samenvoegen van fragmenten en het samenvoegen van momenten om een samenhangend verhaal te creëren, ondanks hun vluchtige karakter.
Over het geheel genomen schetst ‘Montage’ een aangrijpend beeld van de meedogenloze mars van de tijd en de manier waarop deze menselijke ervaringen vormgeeft, waarbij een bitterzoete mix van nostalgie, verlies en fragmenten van herinneringen achterblijft die alleen kunnen worden bewaard door middel van foto’s en herinneringen.