Het gedicht is verdeeld in twee strofen, waarbij de eerste strofe het fysieke uiterlijk van de man beschrijft en de tweede ingaat op zijn psychologische en spirituele toestand. De eerste strofe benadrukt de fysieke uitputting van de man en de tol die jaren van hard werken van zijn lichaam hebben geëist. Zijn gezicht is 'grotesk' en 'bestialiseerd', en zijn ogen zijn 'verzonken en dood'. Uit de tweede strofe blijkt dat de innerlijke wereld van de man net zo troosteloos is als zijn uiterlijk. Hij is een ‘broer van de os’ die is gereduceerd tot slechts een arbeidsinstrument, zonder keuzevrijheid of zelfgevoel.
Het gedicht eindigt met een reeks retorische vragen die de lezer uitdagen om de implicaties van de toestand van de man onder ogen te zien. De spreker vraagt:"Wie heeft hem dood gemaakt van vervoering en wanhoop, / Iets dat niet treurt en nooit hoopt, / Stijf en verbijsterd, een broer van de os?" Het gedicht wordt zo een krachtige aanklacht tegen de sociale systemen en economische ongelijkheden die zulke erbarmelijke omstandigheden voor de arbeidersklasse hebben gecreëerd.
"The Man with the Hoe" wordt alom geprezen vanwege zijn krachtige beelden, emotionele intensiteit en sociale kritiek. Het wordt beschouwd als een klassieker uit de Amerikaanse literatuur en heeft talloze kunstwerken, muziek en literatuur geïnspireerd. Het gedicht herinnert aan de vaak over het hoofd geziene strijd van de arbeidersklasse en daagt lezers uit om na te denken over de menselijke kosten van ongeremd kapitalisme en uitbuiting.