Stanza 1
In de eerste strofe presenteert de dichter het idee dat God een mens schept. Het gebruik van de uitdrukking "je hebt een man gemaakt" suggereert dat de spreker zich richt tot een goddelijk wezen, mogelijk God of een hogere macht, die verantwoordelijk is voor de schepping van de mensheid.
Stanza 2
De tweede strofe introduceert het concept van Adam, de bijbelse figuur die vaak wordt gezien als de eerste mens die door God is geschapen. De dichter vraagt zich af of deze "Adam" werkelijk de eerste mens was, of dat er anderen vóór hem waren. Dit roept het idee op van meerdere creaties of alternatieve versies van de mensheid, waarmee het traditionele verhaal over de menselijke oorsprong wordt uitgedaagd.
Stanza 3
In deze strofe richt de spreker zich rechtstreeks tot het goddelijke wezen en vraagt hoe lang het duurde om deze man te scheppen. De regel "heb je het geprobeerd en geprobeerd en opnieuw geprobeerd?" impliceert dat het creatieproces niet eenvoudig was en mogelijk meerdere pogingen of herzieningen met zich meebracht. Dit verhoogt de mogelijkheid van experimenten of onvolkomenheden in het proces van de menselijke schepping.
Stanza 4
De vierde strofe zet het thema voort van het in twijfel trekken van de aard van de menselijke schepping. De spreker vraagt naar de gebruikte materialen en of God een plan of doel in gedachten had bij het scheppen van de mens. Het gebruik van de zinsnede "wat waren je hoop, je plannen, je dromen" suggereert dat de dichter het idee van het menselijk potentieel en de bedoelingen achter hun creatie onderzoekt.
Stanza 5
De vijfde strofe introduceert het concept van vrije wil en menselijke keuzevrijheid. De spreker vraagt of God mensen de mogelijkheid heeft gegeven om hun eigen pad te kiezen of dat deze vooraf bepaald waren. De regel "heb ik fouten gemaakt of waren ze van jou?" roept de vraag op van de verantwoordelijkheid voor menselijk handelen, waardoor de grenzen tussen goddelijke controle en menselijke autonomie vervagen.
Stanza 6
In de laatste strofe reflecteert de spreker op de aard van het menselijk bestaan en het doel van de schepping. De regels "wat is een man? Wat kan een man zijn? Wat kan ik zijn?" een gevoel van existentiële contemplatie en zelfonderzoek overbrengen. Het gedicht eindigt met de spreker die op zoek is naar begrip en verlichting, en zich tot de goddelijke entiteit richt voor antwoorden.
Over het geheel genomen is het gedicht "God zei dat je een man hebt gemaakt?" onderzoekt thema's van de menselijke schepping, het concept van vrije wil en het in twijfel trekken van traditionele verhalen. Het daagt conventionele opvattingen over de menselijke oorsprong uit en benadrukt de complexiteit en het mysterie rond ons bestaan.