Het gedicht begint met de Vrouwe van Shalott die aan haar weefgetouw zit en haar tapijt weeft. Ze ziet een knappe ridder voorbijrijden aan de andere kant van de rivier en wordt verliefd op hem. Ze verlangt ernaar haar vloek te verbreken en bij hem te zijn, maar weet dat ze dat niet kan.
Op een dag besluit de Vrouwe van Shalott de vloek ongehoorzaam te zijn en de ridder rechtstreeks aan te kijken. Ze ziet hem wegrijden en realiseert zich dat ze hem nooit meer zal zien. Ze sterft aan een gebroken hart, en haar tapijt drijft de rivier af naar Camelot.
"The Lady of Shalott" is een tragisch gedicht over de kracht van liefde en de gevaren van verlangen. Het is ook een commentaar op de rol van vrouwen in de samenleving en de beperkingen die aan hen worden opgelegd. De Vrouwe van Shalott is een symbool van het onbereikbare ideaal, en haar verhaal is een waarschuwing tegen het proberen het onmogelijke te bereiken.