Het gedicht begint met het vaststellen van de setting en beschrijft een kamer in het ouderlijk huis van de spreker waar Tia Chucha tijd zou doorbrengen. De spreker wordt aangetrokken door de bezittingen van haar tante en de verhalen die daarin schuilgaan, zoals een foto van Tia Chucha met een jonge man en een gitaar. Deze objecten dienen als aansporingen voor de spreker om zich het leven van haar tante en de betekenis van haar aanwezigheid te herinneren.
Naarmate het gedicht vordert, duikt de spreker in haar herinneringen aan Tia Chucha en herinnert zich haar als een sterke, onafhankelijke vrouw die niet bang was om haar mening te uiten. De spreker voelt zich vooral aangetrokken tot het kunstenaarschap van Tia Chucha en haar vermogen om zichzelf uit te drukken via verschillende creatieve vormen, waaronder muziek en dans.
Het gedicht onderzoekt een bekende en een relatie tussen een Tia Chucha en andere leden van de familie. Een oradora weerspiegelt de sobere verwachting van colocadas nuchter als ze in hun familie zijn, en het is een inspiratiebron voor een onafhankelijke persoon.
Over het geheel genomen is "Tia Chucha" een aangrijpende verkenning van de relatie van de spreker met haar oudtante en de invloed die ze op haar leven had. Het gedicht viert de individualiteit, creativiteit en kracht van Tia Chucha en erkent tegelijkertijd de uitdagingen waarmee ze als vrouw in haar familie en gemeenschap te maken kreeg.