Breakdance, ook wel b-boying of breken genoemd, is een dynamische dansvorm die in de jaren zeventig in de Bronx, New York City, opkwam. Het combineert elementen van de hiphopcultuur en funkmuziek. Breakdance wordt gekenmerkt door zijn acrobatische bewegingen, zoals spins, salto's, headspins en bevriezingen, evenals het gebruik van voetenwerk en lichaamsisolaties. B-boys en b-girls (vrouwelijke breakdancers) voeren doorgaans breakdance uit in crews of 'crews', en wedstrijden die 'battles' worden genoemd, zijn gebruikelijk in de breakdancegemeenschap.
Streetdance daarentegen is een bredere term die wordt gebruikt om verschillende urban dansstijlen te beschrijven die hun oorsprong op straat hebben gevonden en populair zijn geworden via sociale dans en muziekvideo's. Streetdance omvat een breed scala aan stijlen, waaronder hiphopdans, popping, Locking, Krumping, House Dance en meer.
Hiphopdans, ontstaan naast breakdance in de Bronx, wordt gekenmerkt door zijn vloeiende en ritmische lichaamsbewegingen, vaak uitgevoerd op hiphopmuziek. Popping omvat gecontroleerde, snelle bewegingsstoten om knallende geluiden en illusies te creëren. Vergrendelen staat bekend om zijn kenmerkende vergrendel- en ontgrendelingsbewegingen, vaak uitgevoerd om scherpe, hoekige vormen te creëren. Krumping is een krachtige, energieke dansvorm die zijn oorsprong vindt in de Afro-Amerikaanse gemeenschap en zich kenmerkt door snelle en explosieve bewegingen, vaak uitgevoerd met overdreven gezichtsuitdrukkingen. Housedance ontstond eind jaren zeventig in Chicago en staat bekend om zijn voetenwerk, ingewikkelde stappatronen en het gebruik van vloeiende lichaamsbewegingen.
Elk van deze streetdance-stijlen heeft zijn unieke kenmerken en culturele invloeden, en ze zijn in de loop der jaren geëvolueerd en gediversifieerd. Hoewel breakdance en streetdance een aantal gemeenschappelijke wortels hebben in de hiphopcultuur en stedelijke gemeenschappen, zijn het verschillende dansvormen met verschillende stijlen, technieken en geschiedenissen.