In de context van de monoloog drukt Juliet haar angst en verwarring uit over Romeo's familienaam en de daaruit voortvloeiende maatschappelijke barrières die deze oplegt aan hun relatie. Door Romeo's identiteit en de rol die deze speelt in hun liefdesverhaal in twijfel te trekken, gebruikt Juliet Romeo's naam als metoniem voor de grotere krachten die hun geluk bedreigen. Julia's klaagzang over waarom Romeo de naam draagt van haar familiale vijand symboliseert het conflict tussen liefde en maatschappelijke verplichtingen, en benadrukt het thema van door sterren gekruiste minnaars en de beperkingen die hun families en de samenleving aan hen opleggen.
Op een breder niveau overstijgt deze metafoor Julia's persoonlijke dilemma en geeft ze de universele menselijke strijd weer tegen externe omstandigheden die iemands streven naar liefde en geluk kunnen belemmeren. Het resoneert met het tijdloze thema van liefde die alles overwint en het krachtige verlangen om obstakels te overwinnen om bij de persoon te zijn van wie je houdt, ongeacht maatschappelijke normen of verwachtingen.
Door middel van deze metaforische taal brengt Shakespeare een aangrijpende uitdrukking van Julia's hartverscheurende emoties en de diepere implicaties van hun verboden liefde, waardoor een blijvende impact achterblijft op de harten en geesten van lezers en publiek.