1. Diepe bewondering en liefde voor de jongeman.
2. Verdriet en spijt over het verstrijken van de tijd en het ouder worden van de spreker zelf.
3. Wanhoop om de schoonheid en perfectie van de geliefde vast te houden en de momenten die ze delen.
In Sonnet 30 drukt Shakespeare emoties uit zoals:
1. Intense emoties van liefde en verlangen voor de jongeman, die hij vergelijkt met een zomerdag.
2. Een aanvaarding van de vergankelijkheid van schoonheid en de onvermijdelijkheid van de dood, maar ook een vastberadenheid om het beste te halen uit de tijd die hij met de geliefde heeft.
3. Verdriet en spijt dat hij het verstrijken van de tijd en het vervagen van schoonheid niet kan voorkomen, maar ook een gevoel van hoop en troost in de blijvende kracht van liefde en poëzie.