Een andere interpretatie is dat de spreker de beperkingen en beperkingen benadrukt die aan vrouwen in de samenleving worden opgelegd. Door vrouwen te vergelijken met beesten die gevangen zitten in kooien, zou de spreker kritiek kunnen uiten op de sociale conventies en verwachtingen die vrouwen beperken en hen ervan weerhouden hun verlangens vrijuit te uiten.
Het is echter belangrijk op te merken dat het perspectief van de spreker in het gedicht complex en genuanceerd is, en dat verschillende lezers verschillende betekenissen en interpretaties kunnen vinden. Sommige literatuurwetenschappers beweren dat het gedicht elementen van ironie en satire bevat en dat de toon van de spreker deze vergelijkingen niet noodzakelijkerwijs letterlijk onderschrijft, maar ze eerder gebruikt om de heersende maatschappelijke opvattingen te satiriseren en te bekritiseren.