- Antigone's verzet tegen Creons orders: Wanneer Creon publiekelijk verklaart dat iedereen die Polyneices begraaft, met de dood zal worden gestraft, beweert Antigone uitdagend dat ze haar broer zal begraven, ook al is ze zich bewust van de gevolgen. Haar verklaring is niet alleen een daad van verzet, maar ook een vorm van verbale ironie, omdat ze woorden gebruikt die het tegenovergestelde uitdrukken van wat ze werkelijk van plan is te doen.
- Creons zelfverzekerdheid: Creon wordt aanvankelijk afgeschilderd als een zelfverzekerde en machtige heerser. Hij gelooft dat zijn wetten rechtvaardig zijn en dat hij de situatie volledig onder controle heeft. Naarmate het stuk zich ontvouwt, beginnen de gebeurtenissen echter uit de hand te lopen, en erodeert het vertrouwen van Creon geleidelijk. Zijn herhaalde nadruk dat hij gelijk heeft en dat Antigone ongelijk heeft, wordt ironisch wanneer zijn daden uiteindelijk tot zijn eigen ondergang leiden.
- Teiresias' profetie: De blinde profeet Teiresias bezoekt Creon en waarschuwt hem dat zijn daden de goden boos hebben gemaakt. Hij voorspelt dat Creon ernstige gevolgen zal ondervinden als hij zijn koers niet verandert. Creon doet de profetie van Teiresias aanvankelijk af als onzin, maar de gebeurtenissen in het stuk bevestigen de woorden van de profeet, wat Creons scepsis ironisch maakt.
- De uiteindelijke realisatie van Creon: In de slotscènes van het stuk beseft Creon eindelijk de gevolgen van zijn daden. Terwijl hij rouwt om de dood van zijn zoon Haemon en zijn vrouw Eurydice, klaagt hij:'O, ik was een dwaas, een dwaas om zo laat te leren wat wijsheid is!' Dit moment van zelfbewustzijn is een vorm van verbale ironie, aangezien Creon zijn eigen dwaasheid moet toegeven nadat hij zijn beslissingen gedurende het hele stuk koppig heeft verdedigd.
Over het geheel genomen voegt het gebruik van verbale ironie in "Antigone" diepte en complexiteit toe aan de personages en de plot, waardoor het contrast tussen hun woorden en hun ware bedoelingen wordt benadrukt en de tragische gevolgen van menselijke trots en koppigheid worden onderstreept.