1. Complexe morele dubbelzinnigheid:
- In tegenstelling tot conventionele tragische helden die vaak worden afgeschilderd als nobele en deugdzame individuen, is Macbeth een complex en moreel dubbelzinnig personage. Hij wordt gedreven door ambitie en hebzucht en leidt hem op een pad van duisternis en geweld. Deze morele dubbelzinnigheid vervaagt de grenzen tussen goed en kwaad, waardoor traditionele opvattingen over tragische helden worden uitgedaagd.
2. Gebrek aan catharsis:
- Catharsis, dat verwijst naar de emotionele zuivering of bevrijding die het publiek in een tragedie ervaart, is niet zo uitgesproken in Macbeth. Hoewel het stuk gevoelens van medelijden en angst oproept, kunnen de overweldigende duisternis en het gevoel van onheil bij het publiek een diep gevoel van onbehagen achterlaten in plaats van loutering.
3. Afwezigheid van goddelijke gerechtigheid:
- Traditionele tragedies gaan vaak gepaard met het idee van goddelijke gerechtigheid of vergelding, waarbij personages gestraft worden voor hun wandaden. Bij Macbeth zijn de krachten van vergelding echter minder duidelijk. Het stuk beeldt niet expliciet goddelijke tussenkomst uit, waardoor het rechtvaardigheidsgevoel open blijft voor interpretatie.
4. Rol van het bovennatuurlijke:
- De aanwezigheid van bovennatuurlijke elementen, zoals de heksen en hun profetieën, onderscheidt Macbeth van conventionele tragedies. Hoewel bovennatuurlijke elementen in andere tragedies voorkomen, spelen de heksen in Macbeth een actievere en invloedrijkere rol, waardoor het idee van menselijke keuzevrijheid en vrije wil wordt uitgedaagd.
5. Beperkte verkenning van het lot versus de vrije wil:
- De spanning tussen het lot en de vrije wil is een veel voorkomend thema in tragedies, maar Macbeth gaat niet diep op dit conflict in. De profetieën van de heksen lijken een krachtige invloed uit te oefenen op Macbeths beslissingen, waardoor vragen rijzen over zijn keuzevrijheid en verantwoordelijkheid voor zijn daden.
6. Antiheld-hoofdrolspeler:
- De karakterboog van Macbeth volgt het traject van een antiheld in plaats van een traditionele tragische held. Hij wordt niet gepresenteerd als inherent nobel of sympathiek, en zijn afdaling in de duisternis komt eerder voort uit zijn eigen keuzes dan uit externe omstandigheden of gebreken in zijn karakter.
Deze afwijkingen van typische tragische conventies dragen bij aan de unieke en verontrustende sfeer van Macbeth, en tonen Shakespeares bereidheid om traditionele tragische structuren uit te dagen en te ondermijnen.